Cotswold Yürüyüşü. 86 KM Hiking.

Selam,

Bir önceki postumda (burdan) size yapıcağım bir yürüyüşten basetmiştim. O an size uçaktan bildiriyordum, şimdide size bitmiş halimle uçaktan bildiriyorum. Tam tamına 86KM. 24 saat. Tek yaptığım hazırlık 10 KM koşular olduğunu düşünürsek aslında nasıl bir manyaklığın içerisine girdiğimi anlamınız mümkün. Bu yürüyüşü şöyle anlatayım, çalıştığım firmadan mesala diyelim 240 kişi katıldı, o insanların tanıdıkları, aileleri ve arkadaşları firmanın sponsoru olduğu vakıfa bağış yapıyor. Bu yıl bizim vakıfımız psikolojik sağlıkla ilgiliydi mesela. 

Hislerimi yazmakda çok zorlanıcağım o kesin. 86 KM 7 noktaya ayrilmisti yani her 12/13KM de diyelim WC, yemek, su gibi ihtiyaclarinizi giderebiliceginiz yerler bunlar. 4. varış noktası ise kamp alanı, yani bir çadırda uyuyup ertesi gün devam edebiliyorsunuz. 8. Alan ise bitiş alanı. Ben ve 3 arkadaşım ise durmamaya karar vermiştik başlarken. Bu yürüyüşle ilgili bilmediğimiz bir nokta varsa oda bukadar dağın tepenin olmasıydı. İlk varış noktasına varmakda okadar zorlandımki, bi an ne yapıyosun ya dedim kendime. Sanırım vücudum hala o anda şoktaydı. Zavallı beynim bana B dur demeye baslamıştıki, ikinci durağa varırken ağlamamak için zor tuttum kendimi. Bacaklarınız okadar yanıyorki tepeleri çıkarken, nefesmi alayım ağrıdan nefesimimi tutayım ikileminde kalıyorsunuz. 3. Durağa varmak 8/9 KM olmasına rağmen sanırım benim ilk en zorlandığım andı çünkü sırf tırmanıştı. 4. Durağa varırken en zorlandığım şey bacaklarım ve ayak bileklerimin ağrısı ve sızısıydı. Kramp girmeye başlamıştı sol bacağımın arkasına. Kamp alanına varmadan önce bir uyarı var işte 1KM kaldı diye. Nah 1KM kaldı ya bildiğiniz bir ömür sürdü o 1 KM dedikleri. Bütün bunlar olurken tabi yağmurda başlayıp bizi çok güzel yıkadı geçti. Aslında enerji kaybından okadar sıcak basıyorki o an sanırım üzerimde bir askılı ve shortla kalmıştım ki, bilmezsiniz belki budada yazın sıcaklık ortalaması 13-14 derece. Kesin bikaç güne hastalıktan ölürüm - bu yürüyüşte ölmezsem diye düşünmediğim olmadı.

Kamp alanında sanırım biraz fazla zaman geçirdik. Saat 21:00, 22:00 gibi çıktık ve karanlık çökmeye başlamıştı bile. Sanırım bukadar uzun yürüyüşlere kalkışırken 20 dkdan fazla durmamak lazım. Bacaklarımda her kas'ın donduğunu düşündüm kalkarken, bir an kıbıldayamadım. 5 dk biraz esnedim, birkac yoga tekniğine giriştim derken 4. Alanı, yani kamp alanını ardımda bırakırken ağrıdan dişlerimi sıkıyordum. 4-5 alanların arasında tepeli dağlı 10KM vardı. Suspus, sinirli agresif yürüdüm o 10 KM. 5. Alandan 6. Alana ise 15KM. O an bacaklarımın titremesini biraz görmemezden geldimki, keşke bunu yapmasaydım. 6. Alana giderken bir tepe gördüm, sonu yok. Düşününki sabahın 1'i, kapkaranlık ve dağın tekine tırmanıyorsunuz. Bacaklarım beni bırakıcak diye okadar korktum ki durup hüngür hüngür ağladım. Sanırım 6. Noktaya 7-8 KM kala başladığım ağlama seansına durmadan bi 2 saat daha devam ettim. Bunda şununda katkısı var, diğer 3 arkadaşım benim kadar zorlanmadılar ve benden daha antremanlılardı. Yakın arkadaşımın omzunda ağlarken diğer iki arkadaşıma haksızlık ediceğimi düşünüp ağlaya sızlaya devam ettim. Vardığımda sağlık ekibine doğru gittim ve dizlerim düzleştiremediğimi söyledim. Bildiğiniz bacaklarım bükük bükük yürümüştüm son bikaç KM'yi ve tamamen kas kitlenmesi yaşıyordum. Karşımdaki sağlıkçı adam okadar destek çıktıkı, devam edersem kalıcı hasar yaratabilceğiöi anlattı ve elimi tutarak son 16KM'ye devam edemiceğimi söyledi. Bende salya sümük koyuverdim adam beni teselli ederken. Okadar yol gelmişsim olum manyakmısın asla bırakmam demek isterdim ama ayağa kalkamadım bile. Kalkamadım. İlk defa bacaklarım beni taşıyamadı. Arkadaşlarımı bensiz bitirmeleri için gönderirken okadar kırgındımki kendime ..

Ambulansla bitiş noktasına götürülüp spor masajı sonrası tentime yatırıldım, saat 4tü sanırım bu an. Arkadaşımın 8'de beni aramasına uyandım, son 20KM yürümek okadar zorduki tam tamına 9 saat sürdü. Onlar bitiş çizgisini geçerken ordaydım ve bana sarılır sarılmaz çocuk gibi ağlamaya başladılar. Şuan düşünüyorumda tam yerimde bırakmışım. Bırakın 9 saat yürümeyi, 1 dk'sına bile katlanamazdım. 

Yani 65KM'yi 17 saatte yürüdüm.

Sonuçtanda gayet mutluyum. Sonuçta napsaydım, bacaklar elden gitmek üzereydi.

Gururluyum.

Sevinçliyim.

Sevgiler,

B.